مفاهیم واصول کشاورزی ارگانیک
مصرف فراوان انواع سموم وکودهای شیمیایی چه ازلحاظ تبعات زیست محیطی ازقبیل آلودگی آب های زیر زمینی وبرهم زدن تعادل زیستی ،روز به روز مورد تردید جدی قرار می گیرد . طرح مسائل جدیدی همچون گیاهان تغییر یافته ژنتیکی نیز به این موارد اضافه شده است .امروزه افزایش آگاهی مصرف کنندگان به مسائل فوق وافزایش گزارشات منتشره در خصوص تاثیرات سوء مواد فوق برسلامتی مصرف کنندگان وایجاد بیماریهای حاد ومزمن ،اشتیاق مصرف کنندگان را به محصولات تولید شده در شرایط طبیعی وحتی الامکان بدون استفاده از انواع سموم وکودهای شیمیایی افزایش داده است. در ابتدا بازار چنین محصولاتی با عناوین متفاوتی که نشان از منشأ طبیعی نهاده های مصرف شده و آگاهی ها بود، رشد قابل توجهی را تجربه نمود، به حدی که برنامه ریزان در جوامع صنعتی به منظور جلوگیری از تقلب ،استاندارهایی را برای تولید،عرضه وبرچسب زنی محصولات ارگانیک تدوین وارائه نموده اند. براساس این استانداردها ،در هر کشوری با نظارت دولت نهادی غیر دولتی نظارت براجرای استاندارد ها در واحد تولید کننده محصولات ارگانیک را، برعهده می گیرد والبته مسئولیت نظارت کلی بر عهده دولت باقی می ماند .البته نظارت از سوی سازمان های بین المللی نیز پیش بینی گردیده است.
کشاورزی ارگانیک در ساده ترین تعریف به عنوان «کشاورزی بدون افزودن مواد شیمیایی صنعتی» تعریف شده است .ماده شیمیایی صنعتی ،ماده ای است که طی فرایند های شیمیایی غیر طبیعی تهیه شده است .این تعریف ،ناقص وحتی نادرست است. این تعریف بدان معنا نیست که کشاورزی ارگانیک قطعا ًکشا ورزی بدون مواد شیمیایی باشد،زیرا ما در جهانی زندگی میکنیم که در آن مواد شیمیایی مصنوعی درخاک ،آب وهوا وجود دارد. واژه ارگانیک مانند بسیاری از واژگان انگلیسی، چندین معنا دارد. معنایی که در کشاورزی ارگانیک مدنظر است ، برای مدیریت تمام مزرعه به کار می رود و براساس آن، مزرعه به عنوان موجود زنده درنظر گرفته می شود .مواد شیمیایی صنعتی (مصنوعی ) چون علف کش ها ، حشره کش ها ،قارچ کش ها ، داروهای دامی ،سوپرفسفات واوره در کشاورزی ارگانیک به کارنمی رود . به طور کلی در مزارع ارگانیک ، هیچ گونه ماده شیمیایی مصنوعی به کار برده نمی شود .این مواد در آماده سازی خاک ، رویش گیاه یا تولید نهاده هایی که در تغذیه گیاه ،ذخیره سازی ، فراوری و یا فروش آن دخالت دارند،به کار نمی روند . به علاوه ،دام ها تا حد امکان اجازه حرکت آزادانه در مرتفع را دارند . کشاورزی ارگانیک ،حرکت رو به عقب نیست . دراین سامانه ، بهترین دانش سنتی با علم جدید ترکیب می شود ودرعین حال با سایر روش های نوین مدیریت ،سازگار است .مزارع ارگانیک همچون دیگر زمین های زراعتی به خوبی آماده شده ونیازمند مدیریت قوی ،به ویژه درمورد خاک وآفات است.
با توجه به افزایش مصرف کود وآفت کش هایی که پیامد آنها زوال باروری خاک ، سلامتی وآلودگی هوا، آب وغذا است ،نگرانی های روز افزونی در باره محیط زیست جهانی ایجاد شده ومفهوم کشاورزی ارگانیک اهمیت فزاینده ای در راستای توسعه ی کشاورزی پایدار و بوم سازگار در سرتاسر جهان پیدا کرده است .کشاورزی ارگانیک برپایه استفاده از نهاده های ارگانیک و طبیعی ودرون مزرعه ای چون کود دامی تازه ، کمپوست ،کودسبز ،کنجاله وضایعات فرآوری مواد غذایی وهمچنین کنترل زیستی آفات همراه باکمتری استفاده ازمواد معدنی طبیعی برای تقویت نظام زراعی ـ اقتصادی مزرعه وبهبود فعالیت ها ی زیستی خاک استوار است .کشاورزی ارگانک در کشورهای گوناگون با نام های مختلف شناخته می شود که ۱۶نام برای آن ازجمله کشاورزی بیولوژیک ،کشاورزی پایدار وکشاورزی زاینده ذکر شده است .کشاورزی بیولوژیک نامی است که در اروپا بسیار رایج است ،در حالی که در آمریکا وبریتانیا عبارت کشاورزی ارگانیک را ترجیح می دهند ،هر چند که مکتب ارگانیک به عبارت دقیق تر ، فلسفه ای است که شامل آموزش ، هنر ، تغذیه ، مذهب وهمچنین کشاورزی است . کشاورزی پیشرفته ، بیشتر در واکنش به کشاورزی پرنهاده و یا کشاورزی صنعتی بوده است . بر چسب گذاری محصولات ارگانیک باید توسط یک سازمان سوم صورت بگیرد که محصول ، مطابق استانداردهایی که در سراسر جهان توسط صدها سازمان گواهی کننده ، کشاورزان مختلف ،شرکت های تجاری ، سازمان های غیردولتی و اخیراً دولتی شکل گرفته اند، تولید شده است. گواهی محصولات ارگانیک، فرایندی پیچیده است،اما تلاش هایی در راستای هماهنگ کردن استانداردهای گوناگون به منظور توسعه بازار محصولات ارگانیک در جریان است. چالش فعلی در این راه، هماهنگ سازی هرچه بیشتر استانداردها ، ضمن رعایت محدودیت ها و ملاحظات منطقه ای و کاهش هزینه های مراحل چندگانه گواهی و اعتباردهی تنگناهای ورود به بازار این محصولات است. یکی از تصورات اشتباه در مورد کشاورزی ارگانیک،آن است که این شیوه کشاورزی بی نیاز از کاربرد مواد شیمیایی می باشد. چرا که ساختمان تمام موجودات زنده و غیرزنده از ترکیبات شیمیایی تشکیل شده است. لذا کاربرد آن دسته از مواد شیمیایی که به صورت طبیعی به دست آمده اند(مثلاً آب که از خود طبیعت است در واقع یک نوع ماده شیمیایی به حساب می آید و یا سنگ فسفات که از معادن طبیعی استخراج می شود)و یا به اصطلاح مصنوعی نیستند در کشاورزی ارگانیک بلامانع است.
ضمناً نباید تصور کرد که کشاورزی ارگانیک صرفاً بر جایگزینی نهاده های آلی با مواد شیمیایی بحث می کند ، چرا که کاربرد غلط مواد آلی نیز، چه به صورت مصرف بیش از حد و چه به صورت عدم کاربرد آنها در زمان مناسب و یا ترکیبی از هردوی این موارد به نحو قابل ملاحظه ای سبب اختلال در عمل چرخه های زیستی یا طبیعی می گردد.
تصور اشتباه دیگر از کشاورزی ارگانیک آن است که برخی کشاورزی ارگانیک را نوعی برگشت به عقب و استفاده از شیوه های مرسوم سال های قبل از انقلاب صنعتی می دانند. بلکه، بلعکس،زارعین کشاورزی ارگانیک نمی توانند خود را از دستاوردهای علمی ۵۰ ساله اخیر بی نیاز بدانند. تناوب، کشت مخلوط،روش های مکانیکی کنترل علف های هرز ،استفاده از ماشین آلات مدرن قابل استفاده در سیستم های ارگانیک، مبارزه بیولوژیکی و تلفیقی با آفات و بیماریها،درک بهتر از همزیستی میکوریزا،ریزوبیوم ها و ریزوسفر،تجدید ماده آلی و دیگر بخش های زنده خاک، تلفیق زراعت و دامپروری از موضوعات مورد بحث در کشاورزی ارگانیک می باشند.
در سیستم های کشاورزی ارگانیک، خاک به عنوان یک سیستم زنده تلقی می شود که با تقویت آن، فعالیت میکروارگانیسم های مفید نیز تقویت می گردد.این ایده که خاک یک سیستم زنده می باشد، بخشی از یک تصور کلی است که معتقد است بین خاک، گیاه، حیوان و انسان یک ارتباط ناگسستنی وجود دارد
تعاریف کشاورزی ارگانیک
تعارف متعدد و متنوعی از کشاورزی ارگانیک ارائه شده است که چند نمون هاز مهمترین آنهاشامل:
هیئت استاندارد های ملی ارگانیک امریکا درسال۱۹۹۶ ارائه شده است.
”کشاورزی ارگانیک عبارتست از نظام مدیریت تولید اکولوژیکی که به تقویت و گسترش تنوع زیستی و چرخه های بیولوژیکی و فعالیت های بیولوژیکی خاک می پردازد. نظام مزبور بر پایه حداقل بهره برداری از نهاده های خارج از مزرعه و نیز اقدامات مدیریتی برای بازسازی نگهداری و تقویت توازن اکولوژیکی بنا شده است”
IFOAM سال ۲۰۰۸:
کشاورزی ارگانیک سیستم تولیدی است که از سلامت انسان ها ،اکوسیستم ها و خاک ها aحمایت می نماید و بر پروسه های اکولوژیکی ،تنوع زیستی و سیکل های طبیعی تکیه دارد و کاربرد نهاده های با اثر رقابتی را ترجیح می دهد. کشاورزی ارگانیک از تجارت،نوآوری، علوم سودمند برای محیط زیست ،ترویج نمایشگاه های مرتبط و کیفیت خوب زندگی اشخاص درگیر با آن ترکیب شده است .
کشاورزی ارگانیک در کشورهای در حال توسعه
کشاورزی ارگانیک در ساده ترین تعریف به عنوان «کشاورزی بدون افزودن مواد شیمیایی ، صنعتی» تعریف شده است. کشاورزی ارگانیک در کشورهای گوناگون با نامهای مختلف شناخته می شود که ۱۶ نام برای آن از جمله کشاورزی بیولوژیک ، کشاورزی پایدار و کشاورزی زاینده ذکر شده است.
اجرای کشاورزی پایدار علاوه بر آن منجر به سود بخشی اقتصادی و اجتماعی می شود. این در حالی است که الگوهای کشاورزی متداول خسارتهای جبران ناپذیری به منابع زیستی کشور وارد کرده است. یکی از اجزای تشکیل دهنده بسترهای کشاورزی خاک است که به عنوان بستر اصلی کشت کشت گیاهان و رشد آن محسوب می شود.
در آغاز اجرای کشاورزی ارگانیک، ابتدا ایجاد و حفظ و نگهداری بازدهی مشابه و سپس هزینه ها و فعالیتهای کشاورزان به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
اثرات بالقوه این سامانه را می توان به روی سلامت افراد جامعه ، منابع طبیعی ، دام ، هوا و غنی سازی ، حاصلخیزی خاک و غیره مشاهده نمود.
گرچه کشاورزی ارگانیک به عنوان راهی برای امرار معاش ،از سابقه بسیار طولانی برقرار است ولی با مفاهیم فعلی آن از سابقه چندانی برخوردار نیست و تنها در سالهای اخیر به علت مشکلاتی که در اثر مصرف بی رویه مواد شیمیایی در کشاورزی و روشهای رایج تولید مواد غذایی بروز کرده است توجه بیشتری به آن معطوف شده است . آنچه مسلم است کشاورزی پایدار را نباید تنها به عنوان مجموعه ای از روشها به حساب آورد. بلکه باید آن را نوعی بینش قلمداد نمود که در آن فقط جنبه های فنی و تکنیکی مطرح نیست. در همین راستا معرفی کشاورزی پایدار از دیدگاههای فرهنگی در جامعه می تواند نقش موثری در رابطه با شناخت آن داشته باشد.
برای تعریف کشاورزی پایدار توجه به دو اصل از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اصل اول در ابتدای دهه ۱۹۸۰ با ظهور مفاهیم کشاورزی قابل تجدید و کشاورزی پایدار تکامل یافت و در واقع مفهوم آن بر اساس اصل «اثر متقابل اکولوژیکی» قابل توضیح است. این مفهوم در حال حاضر فلسفه کشاورزی جایگزین را تشکیل می دهد. اصل دوم نیز از سال ۱۹۸۷ شروع شد و اینکه کشاورزی پایدار را در مقیاس جهانی در بر دارد. در این اصل اثرات متقابل کشاورزی با جامعه مطرح است.
در اوایل قرن بیستم کشاورزی در ایالات متحده آمریکا در مراحل صنعتی شدن خود بود.در آن زمان کشاورزی ایالات متحده در اوج توسعه بود. در ابتدای دهه ۱۹۳۰ تعداد مزارع به حداکثر خود یعنی ۸/۶ میلیون رسید. مکانیزاسیون به سرعت گسترش یافت و سطح زیر کشت توسعه یافت و کشاورزی با صنعت به رقابت پرداخت و تکنولوژی به سرعت گسترش یافت.
در شروع قرن بیستم مفاهیم کلی گرایی در مقابل فرد گرایی شکل گرفت. ظهور افکار کلی گرایی که در آن به سیستمهای طبیعی به عنوان یک الگو می نگرد و بر نقش کشاورز در توسعه سیستمها متکی است ، منجر به توسعه مفاهیمی شد که امروزه کشاورزی جایگزین می نامند. در طی دهه ۱۹۰۰ کشاورزی جایگزین به موازات کشاورزی صنعتی شکل گرفت. اولین حرکت سازمان یافته کشاورزان ، جنبش کشاورزی بیودینامیکی بود که از سخنرانیهای «رودلف استینر» بنیان گذار علم شناسایی طبیعت انسانی در سال ۱۹۲۴ شروع شد. اصول کشاورزی بیودینامیک روشهای مناسب زراعت و باغبانی را شامل می شود و تنوع،چرخۀ مجدد مواد ،اجتناب از مصرف مواد شیمیایی،عدم تمرکز تولید و توزیع و غیره را در بردارد.از دهۀ ۱۹۲۰کشاورزان بیودینامیک این اصول را توسعه دادند و روشهای مناسب سنتی را مجدداً معرفی کردند
فواید کشاورزی ارگانیک
در کشاورزی ارگانیک آب توسط مواد شیمیایی آلاینده مانند کودهای مصنوعی، آلوده نمی گردد.
•تعادل اکوسیستم و حاصلخیزی خاک حفظ شده و فرسایش خاک نیز تا ۵۰ درصد کاهش می یابد. چرا که در کشاورزی ارگانیک از روشهایی چون کمترین میزان شخم زدن، کودهای بیولوژیکی، تناوب کشت مناسب، پوشش گیاهی و غیره استفاده می شود. با این روش خاک بعنوان یک اکوسیستم کامل و سالم به راحتی می تواند خود را احیا نموده و به رشد محصولات کمک کند.
•تنوع زیستی در زمینهای زراعی ارگانیک به علت عدم استفاده از سموم آفت کش و علف کش، ۵۷ درصد بیشتر است.
•کشاورزان در معرض سموم و آلاینده های کمتری قرار می گیرند.
•تحقیقات ۷۶ محقق کشورهای مختلف نشان داده که کشاورزی ارگانیک باعث بهبود چرخه غذایی از باکتریها تا پستانداران می گردد. زیرا کشاورزی ارگانیک با حیات وحش بصورت دوستانه برخورد می کند و از مواد شیمیایی و سموم استفاده نمی کند.
•در این نوع کشاورزی با استفاده از عملکردهای اکولوژیکی طبیعی می توان تولید را افزایش داده و خاک و محصولات را در برابر آفات و بیماریها مقاوم نمود.
•با استفاده از روشهای متعدد حفظ رطوبت خاک، در کشاورزی ارگانیک از آب کمتری استفاده می شود.
• با بهبود جانوران مفید خاک و تخمیر مواد آلی، بافت خاک بهبود یافته و باروری خاک افزایش می یابد، و میزان مواد مغذی بیشتری به خاک داده می شود. به همین دلیل فرسایش خاک کم شده و تنوع زیستی خاک افزایش می یابد.
•از آلودگی های ناشی به هنگام تولید کودهای شیمیایی از مواد نفتی جلوگیری می شود.
• بطور کلی می توان گفت که کشاورزی ارگانیک با اکولوژی هماهنگ است و باعث تثبیت بافت خاک، حفظ چرخه آب، چرخه کربن، چرخه مواد غذایی و آلودگی کمتر زمین می شود .
چگونگی حفظ آب درون خاک در کشاورزی ارگانیک
در طول دوره خشکی، بعضی از خاکها بیشتر و بعضی کمتر در موقعیتی هستند که آب مورد نیاز محصولات را تامین کنند.
قابلیت خاک در نگهداری آب به ترکیب خاک و همچنین وجود موادارگانیک در خاک وابستگی شدیدی دارد.
•خاکهایی که غنی از رس هستند می توانند تا ۳ برابر ظرفیت خود آب را ذخیره کنند که البته نسبت به خاکهای شنی بیشتر است.
•مواد ارگانیک خاک بعنوان منبعی برای ذخیره آب همانند یک اسفنج عمل می کنند. بنابراین خاکهای غنی از مواد ارگانیک رطوبت خود را در مدت زمان طولانی تری حفظ می کنند. و به منظور افزایش مواد ارگانیک استفاده از کودهای ارگانیک، کمپوست، مالچ و کود سبز لازم است.
•یک لایه نازک مالچ به طور چشمگیری باعث کاهش تبخیر از سطح خاک می شود این لایه خاک را از اشعه مستقیم آفتاب حفظ کرده همچنین از گرم شدن زیادی خاک جلوگیری می کند.
•ایجاد شکاف های نازک در سطح خاک خشک به کاهش خشکی آب در لایه های زیرین کمک می کند.
با تمام این روشها، باز هم بایستی ازعان نمود که بهترین راه حفظ آب در خاک، تقبل هزینه آبیاری است. با این وجود با کمک روشهای ذکر شده می توان بهترین استفاده را از کمترین منابع برد و علاوه بر حفظ رطوبت خاک، آب کمتری را مورد استفاده قرار داد.
یک نکته قابل توجه این است که، معمولاً کود سبز یا محصولات پوششی همیشه راه مناسبی برای کاهش تبخیر از سطح خاک نیستند. با وجودیکه پوشش گیاهی باعث ایجاد سایه و همچنین کاهش نور مستقیم خورشید به سطح خاک می شود، اما آب را از سطح برگ‌هایشان همانند سطح خاک و حتی بیشتر از آن تبخیر می کنند.
همچنین هنگامی که رطوبت خاک کاهش می یابد گیاهان برای دست یابی به آب با محصول اصلی رقابت می کنند. بنابراین باید آنها را کند و به صورت مالچ از آنها استفاده کرد.
افزایش نفوذپذیری آب
در هنگام بارندگی های شدید فقط میزان کمی از آب به داخل خاک نفوذ می کند بقیه قسمتهای آن بصورت روان آب از بین می رود. و در نتیجه از دسترس محصول خارج می شود. به منظور دست یابی هر چه بیشتر خاک به آب باران نیاز به نفوذپذیری آب باران الزامی می باشد.
بهترین راه به منظور دست یابی به نفوذپذیری بهتر آب حفظ خاک سطحی بصورت بافت مناسب خاک که شامل خلل و فرج زیادی که توسط کرم خاکی ایجاد می شود، می باشد. کاربرد مالچ و گیاهان پوششی برای ایجاد بافت مطلوب خاک سطحی مناسب هستند.
آنها به کاهش سرعت جریان آب کمک کرده و در نتیجه زمان بیشتری به نفوذ آب اختصاص می یابد. در سراشیبی ها نفوذ آب باران می تواند بوسیله حفر شیارها به موازات خطوط هم تراز افزایش یابد . روان آب در داخل شیارها به دام می افتد و عمل نفوذ آب به داخل خاک به آرامی انجام می گیرد.
پشته های نیمه گرد برای مثال در اطراف محصولات درختی اثر مشابهی دارند. آنها آبهای جاری را جمع آوری نموده و سپس آن را به سراشیبی هدایت می کنند در نتیجه نفوذ آب به داخل منطقه ریشه محصولات افزایش می یابد. در مزارع مسطح از پوسته گیاهان می توان استفاده کرد.
تخریب هنگام روان آب
در نواحی با بارندگی سنگین باید توجه داشت که روان آب به شکل گیری خندق (آبراهه) شدیدی منجر خواهد شد و در نتیجه تخریب ساختارهای هم تراز را در سراشیبی ها به همراه خواهد داشت.
ذخیره آب
شاید بتوان آب اضافی فصول بارانی را برای فصول خشک ذخیره کرد. راههای متعددی برای ذخیره سازی آب باران جهت آبیاری وجود دارد که اغلب نیاز به هزینه و کارگر زیادی دارند. لذا برای تصمیم گیری در امر ساختن و یا نساختن لوازم ذخیره آب باید به این مساله توجه داشت که فواید آن بیشتر از هزینه های ساخت باشد. از جمله این روشها می توان به ذخیره آب در حوضچه ها اشاره نمود. البته در این روش آب از طریق نشست و یا تبخیر به هدر می رود. ساخت تانکرهای آب می تواند از فرایند تبخیر و نشست آب جلوگیری کند اما این نیز به لوازم مناسب احتیاج دارد. ایجاد آب انبار نیز روشی برای ذخیره آب و استفاده از آن در زمان مناسب است.
مدیریت خاک‌ورزی در کشاورزی ارگانیک
هدف از مدیریت خاک در کشاورزی ارگانیک، حفظ سلامت و فعالیت بیولوژیکی آن و همچنین فراهم آوردن محیطی مناسب برای رشد گیاه است. لذا امروزه انجام عملیات خاک‌ورزی حفاظتی در بوم نظام‌های ارگانیک به مقدار زیاد توجه می‌شود. خاک‌ورزی حفاظتی به عنوان روشی تعریف می‌شود که در آن پس مانده‌های گیاهی در سطح یا نزدیک سطح خاک نگهداری می‌شوند. این فرآیند منجر به کنترل فرسایش و حفظ رطوبت خاک می‌شود. به عنوان یک تعریف کلی اصولاً در خاک‌ورزی حفاظتی باید حداقل ٪۳۰ بقایای گیاهی در سطح خاک باقی بمانند. در برخی از منابع واژه‌های خاک‌ورزی کاهشی، محدود و یا حداقل به طور مترادف بکار برده می‌شوند. عملیات خاک‌ورزی حداقل، اغلب به عنوان شخم اولیه‌ای که هم‌زمان با کاشت به منظور کاهش یا خذف شخم ثانویه صورت می‌گیرد، تعریف می‌شود.
لازم به ذکر است که در سامانه‌های کشت مستقیم بذر و شخم حداقل یا بدون شخم، استفاده از علف‌کش‌ها و همچنین سوزندان بقایا برای از بین بردن علف‌های هرز، پاک کردن مزرعه از بقایای گیاهی ضروری است ولی باید توجه داشت که استفاده از علف‌کش‌ها و سوزاندن بقایا، در کشاورزی ارگانیک جایگاهی ندارد و این امر استفاده از روشهای کشت مستقیم و شخم حداقل را محدود می‌سازد ولی برخی مزایای این روشها مانند صرفه‌جویی در وقت، نیروی کار و سوخت مصرفی، کاربرد آنها را قابل توجیه می‌سازد.
مسئله مهم دیگری که در سامانه‌های شخم حداقل نباید از نظر دور داشت، کنترل آفات و بیماریها است. وجود بقایای گیاهی در خاک، محل مناسبی را برای زمستان‌گذرانی بیماری‌هایی مانند زنگ زرد، زنگ قهوه‌ای و سفیدک‌ها فراهم سازد که در این مشکل با سوزندان بقایا تا حدودی مرتفع می‌گردد و البته لازم به ذکر است که آتش زدن بقایا اصولاً توصیه نمی‌شود؛ مگر در مواقع شیوع آفات و بیماریها
مروری بر جنبه‌های اقتصادی در کشاورزی ارگانیک
حاضر ،بدون‌مخاطره‌انداختن‌نیا‌زهای‌‌نسل آینده‌‌باشد،ضمن‌این که بایدازنظر اقتصادی برای کشاورزان وجامعه به طور کلی پایدار و امکان پذیر باشد .کشاورزان زیستی با کشت چندین محصول در یک زمان که اغلب با دامداری همراه است تنوع شغلی خود را افزایش می‌دهند . تنوع ، مخاطرات اقتصادی را کاهش می‌دهد و باعث خودکفایی در زمینه عناصر غذایی، تغذیه دام، مواد آلی خاک و انرژی می‌شود.
هزینه تولید:
هزینه تولید درمزارع زیستی بدلیل استفاده کمتر از نهاده های خارجی ،کمتر از مزارع رایج است . خرید کودهای مصنوعی و آفت کش دراین نظام وجود ندارد هزینه علوفه خریداری شده ، دامپزشکی و تعویض دام نیز کمتر است.علاوه براین کشاورزان زیستی هزینه کمتری را برای استهلاک سرمایه گذاری های مربوط به نهاده هایی نظیر ابزارهای ماشین و تجهیزات پرداخت می کنند.درمجموع هزینه نهاده هادرمزارع زیستی کمتراست.
بازار یابی :
تقاضا برای موادغذایی زیستی ، نه تنها در کانادا ، بلکه در امریکای شمالی ، ژاپن و اروپا به سرعت رو به افزایش است . این رشد فزاینده باعث نوسان قیمت در بازار شده است. به عنوان مثال ، در برخی بازار ها ، تقاضاهای بسیار ویژه‌ای در زمینه کیفیت محصول وجود دارد که سال به سال تغییر می‌کنند . صنعت زیستی هنوز درحال گسترش است و زیرساخت‌های نظام‌های‌حمل و نقل ، عمده فروشی و توزیع در مراحل‌اولیّه شکل‌گیری است .
برخی کشاورزان کنترل بازار را در اختیار دارند. بعضی از آنها اتحادیه‌های بزرگ و برخی تعاونی های کوچک را تشکیل دادند که امکانات فرآوری و عمل‌آوری را دارند . کشاورزان‌اگر بخواهند از ما به التفاوت قیمت برای محصولاتشان استفاده کنند ، باید محصولی با کیفیت بالا تولید نمایند که این امر مستلزم اقدامات زیادی است . زمانی که محصولات بر اساس قراردادهای منعقد شده با کارخانجات محصولات زیستی تولید می‌شوند ، لازم است که کشاورزان تضمین نمایند که نوع واریته و کیفیت محصول مطابق نیازهای خریداران خواهد بود.
بیشتر کشاورزان در خواهند یافت که بخشی از محصولاتشان مطابق نیازهای خریداران یا استاندارها نبوده و در بازار محصولات رایج ، فروخته خواهد شد و یا اینکه برای تغذیه دام مورد استفاده قرار خواهد گرفت .
استانداردها و گواهی زیستی:
استانداردها در کشاورزی ارگانیک شامل: اصول و قواعد، پیشنهادات و ضرورتهایی هستند که باید در کلیه مراحل تولید فرآوری و انتقال محصول به مصرف کننده رعایت شوند .
کشاورزی ارگانیک، راه نجات بشر
مدیریت خاک ارگانیک: کاهش استفاده از سوخت فسیلی، جذب آلودگی های دی اکسید کربن از هوا.
اگر در ۳/۵ میلیارد جریب زمینهای قابل کشت سیاره زراعت ارگانیک شود، تقریباً ۴۰ % آلودگی های دی اکسید کربن را می توان جذب کرد.
امروزه رویکرد جهانی به سمت کشاورزی ارگانیک است. کشاورزی ارگانیک، نوعی کشاورزی است که در تولید و فرآوری محصولات آن، از کودهای شیمیایی، سموم، هورمون‌ها و دگرگونیها و دستکاری های ژنیتیکی استفاده نمی شود و همه مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت با استفاده از نهاده‌های طبیعی (همچون کود زیستی، کپوست ها، حشرات سودمند، میکروارگانیسم‌های سودمند می باشد…
تاثیر نامطلوب و اثرات باقیمانده مصرف انواع کودهای شیمیایی، سموم، هورمون ها، … در تولیدات غذایی در کشورهای صنعتی پیشرفته موجب شده است کشاورزی در جهتی کاملا متضاد با روش مدرن تحول یابد و آن جلوگیری از مصرف هرگونه مواد شیمیایی یا نهاده مصنوع انسان در تولیدات و پخش محصولات زراعی و باغی است.
این کشاورزی به کشاورزی ارگانیک موسوم است و در کشورهای مختلف به نام های گوناگون چون کشاورزی زیستی، کشاورزی بیولوژیکی، کشاورزی پایدار نامیده می شود.
کشاورزی ارگانیک، سیستم مدیریتی جامعی است که کمیت و کیفیت محصولات از تولید تا فرآوری و انتقال به مصرف کننده، سلامت خاک، گیاه، انسان، میکروارگانیسم‌ها، محیط سیاره زمین بعنوان یک موجود زندة واحد، اصول اکولوژوکی، محیط زیست ، اصول عدالت و روابط اجتماعی، احترام به مخلوقات و اصول پایداری زیستی در آن مد نظر است.
در واقع کشاورزی ارگانیک مدیریت تولید مناسب است که باعث تقویت و توسعه سلامت اکوسیستم های زیستی، چرخه های زیستی و فعالیت بیولوژیکی خاک می شود. در این نوع کشاورزی تاکید بر این است که از نهاده های داخل مزرعه استفاده شود و از نهاده های بیرونی استفاده ای نشود. این کار باعث استفاده از روش های کشاورزی زیستی، مکانیکی و بدون استفاده از نهاده های خارجی سنتز شده صورت می گیرد.
امیدواریم که دیگر از کودهای شیمیایی مخرب استفاده نشود، و هرچه زودتر تمام کشورها از کشاورزی ارگانیک برای کشت و برداشت محصولات گیاهیشان استفاده کنند تا آلایندگی های محیط زیست را کاهش دهیم و مواد غذایی سالم بدون آلایندگی را پرورش دهیم.
تحقیقات نشان داده که کشاورزی ارگانیک مقدار قابل توجهی از دی اکسید کربن جو زمین را جذب می کند و این باعث کاهش گازهای گلخانه ای و کاهش گرمایش جهانی می شود. بسیاری از فعالیتهای انجام شده در کشاورزی ارگانیک مانند حداقل شخم، استفاده از گیاهان تثبیت کننده نیتروژن، باز گرداندن ضایعات کشاورزی به خاک و استفاده از پوشش گیاهی موجب افزایش بازگشت کربن به خاک گشته و حفظ و ذخیره سازی کربن را باعث می گردد.
اگر در ۱.۴ میلیارد هکتار از زمینهای قابل کشت سیاره، زراعت ارگانیک شود، تقریباً %۴۰ آلودگی های دی اکسید کربن را می توان جذب کرد.
همچنین یک تحقیق در آلمان آشکار کرد که رژیم غذایی کاملاً گیاهی ارگانیک می تواند مقدار آلاینده های گازهای گلخانه ای را تا ۹۴% کاهش دهد.
بدین صورت کشاورزی ارگانیک می تواند برای بسیاری از مشکلات اقلیمی و تغییرات آب و هوایی راه حل مناسبی باشد .
